Dag 21 en 22: VLA's, versteend hout, een crater en de Grand Canyon!

Dag 21, 26 oktober 2011: On the road for some VLA

Om 6 uur ging de wekker alweer en voor we het wisten zaten we om 7 uur aan de ontbijttafel! We maakten hier snel onze eigen waffle en geroosterd brood en om half 8 vertrokken we weer uit het mooie Santa Fe en een prachtige regenboog zwaaide ons nog even uit :-P!

Ontbijtje en de regenboog bij vertrek

Het zou vandaag een slechte dag worden (veel regen) maar wij hoopten daar een beetje omheen te rijden. We hadden gisteren besloten om naar Holbrook (Arizona) te rijden maar niet voordat we naar Magdalena reden om de grote VLA’s (Very Large Arrey’s = radiosatellieten) te bekijken!

Tegen half 11 kwamen we aan bij de VLA’s en het was nog prachtig weer (gelukkig). We bekeken een introfilm over de VLA’s waar we o.a. leerden dat ze met deze satellieten de ruimte in de gaten houden en dat alle satellieten niet voor niets in deze vorm staan. Op deze manier kunnen ze namelijk gekoppeld worden aan elkaar waardoor ze nog veel krachtiger zijn dan als ze afzonderlijk zouden worden gebruikt. Na deze korte film kochten we onze gebruikelijke souvenirs en zijn begonnen aan de self guided tour langs de VLA’s op. Het was echt geweldig om zo dichtbij deze radiosatellieten te staan en pas dan zie je hoe groot ze zijn!

Na ruim anderhalf uur zijn we weer verder gereden met als volgende stop: Petrified Forest National Park. Dit park is bekend om zijn versteende bomen (met felle kleuren). In de giftshops om het park heen worden overal stukken versteende bomen verkocht en het is ook ten strengste verboden om versteende stukken uit het park zelf mee te nemen! We kwamen vroeg in de middag aan en het was IJSKOUD (vooral door de wind)! We liepen een kort pad en langs het pad lagen heel erg veel versteende boomstronken waar we een aantal foto’s maakten om er vervolgens weer snel vandoor te gaan.

Alissa op een bankje voor het visitor center van het park en enkele foto's van Petrified Forest NP!

Kwart voor 4 parkeerden we op de parkeerplaats van het zeer bijzondere en hele bekende Motel in Holbrook… het Wigwam Motel (gebouwd in 1950). Het weer was inmiddels omgeslagen en het regende flink (laatste keer dat we regen zagen was in Yosemite NP dus we mogen niet klagen!). Helaas ging de receptie pas om 4 uur open dus hebben we eerst boodschappen gedaan bij de Safeway 100 meter verderop. Eenmaal terug bij het Motel moesten we in de rij staan om in te checken. De oudere, lieve vrouw achter de balie (tegen de 80 jaar oud) was wat verward en maakten wat fouten bij mensen die ons voorgingen maar was erg vriendelijk. Toen we eindelijk aan de beurt waren bleek onze reservering niet doorgegeven te zijn… het werd even spannend maar er bleek toch voldoende plek te zijn (gelukkig zijn we er niet tijdens het hoogseizoen, anders hadden we waarschijnlijk wat anders moeten zoeken)! We hebben deze avond geen foto’s van de buitenkant gemaakt… dat hopen we morgenvroeg te kunnen doen als het weer droog is!

Een Wigwam Motelkamer van binnen!

Dag 22, 27 oktober 2011: Winslow, Meteor Crater en de Grand Canyon!

We dachten vandaag om 8 uur wakker te zijn maar door het tijdsverschil met gisteren (New Mexico -> Arizona) was dit al om 7 uur :P! Dave raakte tijdens de fotoronde rond het Wigwam Motel aan de praat met een Biker uit Roermond. Hij organiseert sinds een aantal jaar motortrips door Amerika (2 á 3 per jaar) en stopt o.a. altijd bij het Wigwam Motel in Holbrook.

Wigwam Motel in Holbrook

We aten vervolgens ons ontbijtje en reden in westelijke richting met als eerste stop, Winslow! Bekend om o.a. het La Posada Hotel en het beeld ‘Standing Man On The Corner’. Deze is gemaakt na de hit van de Eagles ‘Take It Easy’, waarin Winslow werd genoemd en waar men dankbaar gebruik van heeft gemaakt door het beeld er vervolgens neer te zetten (puur voor het toerisme).

Wij in Winslow

We reden na een goedkope tankbeurt (sla een andere weg in als je op hoofdwegen rijdt en de benzineprijs is zo een halve dollar per gallon goedkoper!) verder over de I40 waar Dave, zonder dat Alissa ervan wist, stopte bij Meteor Crater (ook wel bekend als Barringer Crater). Dit is een inslagplaats van een meteoor (ong. 15000 jaar geleden ingeslagen) en is op de dag van vandaag de best bewaarde inslagplaats ter wereld (lang niet de grootste, ‘slechts’ een diameter van 1,18 mile)! We betaalden netjes de entree (15 dollar p.p.) en konden eigenlijk meteen mee met de tour (gratis). Een gids nam ons mee op het pad langs de crater op, waar je alleen met gids mag lopen! Hier had je prachtige uitzichten en kwamen we meer te weten over de geschiedenis van de crater.

Meteor Crate

Onze eindbestemming was de Grand Canyon en omdat we wisten dat we daar hoogstwaarschijnlijk geen internet zouden hebben besloten we te stoppen bij de McDonalds om nog even op internet te kunnen surfen. Uiteindelijk kwamen we pas tegen 5 pm aan op de campground en zijn toen meteen naar één van de uitzichtpunten gereden over de Grand Canyon, waar de zon inmiddels al bijna onder ging! Om heel eerlijk te zijn waren we niet heel erg onder de indruk en wij denken zelf dat dit komt door al het andere natuurgeweld wat we al hebben mogen aanschouwen! Natuurlijk is het een geweldig uitzicht en is het gigantisch groot en indrukwekkend maar toch had het voor ons niet meteen het wauw effect… :-S! Misschien komt het ook wel omdat we in o.a. Yosemite, Zion en Bryce IN de Canyon konden lopen en dat dit hier niet zo gauw mogelijk is!

Grand Canyon bij zonsondergang!

We maakten ons na wat pittig eten op voor een hele koude avond in de auto en stookten de auto flink warm op voordat we gingen slapen. Morgen rijden we naar Sedona en hier slapen we voor de laatste twee nachten op een campground!