We ontbeten op ons gemak in de lobby van het motel en we raakten hier in gesprek met een ouder echtpaar die een paar dagen op pad waren, op zoek naar antiek. Ze waren ontzettend vriendelijk en nadat we de tip kregen om straks in Florida vooral uit te kijken voor de slecht rijdende ‘snowbirds’ (een ander woord gepensioneerde mensen die in de wintermaanden op zoek gaan naar de zon, in Florida in dit geval)! We namen op z’n Amerikaans afscheid (met een ‘hug’/knuffel) na het korte gesprekje en stapten in de auto voor de lange rit naar Niagara Falls.
Onderweg tankten we de auto weer vol en stopten we nog even bij de McDonald’s voor wat gratis wifi. Net voor de grens van Canada kregen we nog een enorme (natte) sneeuwbui te voorduren maar na een goed kwartiertje was deze alweer voorbij… hebben we dat ook weer gehad :P! We reden even verderop de brug (wat ook meteen de grens van Canada en Amerika is) over en werden hier afgesneden (en niet zo’n beetje) door een, netjes gezegd, slecht rijdende, gepensioneerde man!! We hoeven er dus niet eens voor naar Florida :-)!
Onze eerste (en hopelijk laatste) sneeuwbui en de poort tot Canada
Tegen 4 pm kwamen we aan bij ons supergoedkope motel (18 euro per nacht), waar we de aankomende twee nachten verblijven. We bekeken snel even de kamer en reden vervolgens meteen door naar de watervallen.
We parkeerden de auto gratis (na een goede tip van de vrouw van het motel) en verbaasden ons over de toeristische uitstraling van het dorp (heel veel attracties, overal neonverlichting en hoge prijzen), het leek Las Vegas wel maar dan in het klein :S! We liepen toen naar de Niagara Falls en we kwamen eerst bij de American Falls. Het uitzicht vanaf de Canadese kant op deze waterval is echt prachtig en de weersomstandigheden waren weer prima (lees; droog maar wel frisjes)! We liepen toen door naar de Horseshoe Falls (de meest bekende van de twee ivm de mooie ‘hoef’vorm die deze heeft). Het was inmiddels alweer donker geworden en de schijnwerpers werden al snel op de watervallen gezet, dit gaf echt een heel mooi effect wat we natuurlijk weer zo goed mogelijk op de foto probeerden te zetten :P!
Het dorpje Niagara Falls, de watervallen en de schijnwerpers met de Skylon Tower op de achtergrond
We kregen al gauw trek en we besloten de stoute schoenen aan te trekken en te gaan eten bij/in de Skylon Tower! Zoals we al hadden verwacht was het hier erg prijzig (het goedkoopste hoofdgerecht kost maarliefst $ 45,-, excl. tax en fooi/tip!) maar het uitzicht, de locatie en de unieke ervaring maakte het allemaal waard! De vloer van het restaurantgedeelte in deze Skylon Tower draait continue rond (heel langzaam) waardoor iedereen evenveel ‘uitzicht’ heeft over de watervallen en de stad zelf. Tevens hoef je niet extra te betalen om na het eten nog het observation deck op te gaan maar voor ons was het hier veeeeeeel te koud (ijskoude wind die je bijna omver blies) om lang te blijven :p! We speelden hierna nog ons favoriete arcade spel (je kreeg bij het eten namelijk ook wat gratis tokens), Airhockey… wat Dave dit keer glansrijk won :-D.
Eten + uitzicht @ Skylon Tower
Onderweg naar de auto/motel merkte Alissa op dat we onze tweede pin waren kwijtgeraakt (de souvenirtjes die we aan de tas hebben bevestigd)… na Petrified Forest nu dus ook die van de Very Large Arrey’s (in New Mexico) :-(. Morgen toch maar wat superlijm kopen om alles wat beter vast te zetten!
Dag 44, 18 november 2011: Dagje Toronto
Vandaag rijden we vanuit Niagara Falls naar Toronto (anderhalf uur met de auto), waar we een dagje door de stad trekken om wat hoogtepunten mee te pakken. Voor een wereldstad als Toronto is dat natuurlijk veel te kort maar er moeten keuzes worden gemaakt :-)!
We vertrokken dus weer vroeg en dit keer zonder ontbijt want tot onze verbazing was de receptie om half 8 nog steeds gesloten :S. Raar, maar we mogen voor 18 euro per nacht niet klagen zullen we maar zeggen. Onderweg moesten we trouwens weer erg wennen want hier in Canada geven ze alles weer in kilometers en kmph aan ipv miles en mph, ook zie je dat veel dingen zowel in het Engels als in het Frans worden aangegeven.
In verband met de torenhoge parkeerkosten in de grote stad parkeerden we de auto voor 5 dollar (voor een hele dag) bij metrostation Kipling. Hier namen we de metro naar Spalina, waar we weer een soort van trammetje moesten nemen om bij de CN Tower te komen. Tijdens deze overstap naar het trammetje ging er iets mis (we zijn er beide nog niet helemaal over eens wiens schuld het was :P) waardoor we elkaar even uit het oog verloren… Dave stond namelijk al in het rijdende trammetje en Alissa stond er nog buiten :-)! Gelukkig konden we beide nog logisch nadenken en kwamen we elkaar een aantal haltes verder weer tegen. Dat was maar goed ook, want Alissa had helemaal niets op zak (geen telefoon, geen geld, geen pasjes, niets!). Maak jullie maar geen zorgen want we hebben meteen voorzorgsmaatregelen genomen om dit in de toekomst te voorkomen ;-)
We stapten dus vlakbij de CN Tower uit en hier zijn we meteen naar boven gegaan (ook hier weer, letterlijk en figuurlijk, torenhoge prijzen. $ 67,- voor 2 tickets naar de bovenste verdieping). Eenmaal boven hadden we prachtig uitzicht op de stad zelf en o.a. Centre Island. Ook hier hadden ze weer een glazen vloer waar je op kon gaan staan, grappig om te zien dat sommigen hier echt voor geen goud op gaan staan :P! Na deze leuke ervaring hebben we wat eten/lunch voor onderweg gekocht en zijn toen naar Nathan Philips Square gelopen waar ze druk bezig waren met het aanbrengen van kerstversieringen. We liepen toen richting ‘The Eaton’ (gigantisch winkelcentrum van ikweetniethoeveel verdiepingen, boven en ondergronds) waar we nog even naar binnen liepen voor wat souvenirs en sushi voor Alissa en zijn toen via Dundas Square (Time Square van Toronto) en Chinatown naar de campus van de Universiteit gelopen. We bekeken hier de vele mooie gebouwen en er zaten hier ontzettend veel tamme, zwarte eekhoorntjes :-)!
Ons Toronto-avontuur in het kort
We hadden inmiddels weer heel wat meters gelopen en waren beide erg moe/lam… we besloten toen nog door te lopen naar het ROM museum en hier de metro weer terug te nemen naar de auto. Dave had toen weer een verrassing voor Alissa maar omdat het nog vrij vroeg was hadden we tijd over en we besloten nog even te stoppen voor wat boodschappen. We liepen in een buitenwijk van Toronto een Starksky supermarkt in en deze bleek helemaal georiënteerd op Oost-Europese immigranten. Ze verkopen er namelijk ontzettend veel Oost-Europese producten en iedere medewerker heeft hier een speltje op zijn/haar borst met de (Oost) Europese talen die hij/zij spreekt. We liepen ook nog een parketwinkel in om wat te kijken naar onze smaak wat betreft (houtkleurige) vloeren… aangezien we na deze reis voor het eerst gaan samenwonen leek ons dat wel leuk :P
De tijd vloog voorbij en het werd al snel tijd om door te rijden naar ‘de verrassing’. Dave had op internet namelijk alsnog een Drive-In bioscoop gevonden die in deze tijd van het jaar nog open is en het lag ook nog perfect op de route terug naar Niagara Falls (in Oakland). Voor $ 11,- per persoon mag je hier 2 films achter elkaar bekijken op één van de drie schermen en je moet vooraf kiezen bij welk scherm (en dus welke twee films) je wilt gaan staan… je mag na de eerste film niet wisselen van scher. Wij kozen voor Happy Feet 2 en Tower Heist en de ervaring was echt super! Je zet je radio op de juiste fm frequentie en je zit in je eigen bioscoopzaaltje! Geen pratende mensen, geen gekraak van chipszakjes, geen pauzes en we kunnen zelf bepalen hoe onze stoel staat :P Het enige ‘nadeel’ (in deze tijd van het jaar) is dat je af en toe je auto aan moet zetten om de kachel eens goed zijn werk te laten doen :-)! In het begin waren we even bang dat we geen goed geluid zouden krijgen ivm het ontbreken van onze antenne (we luisteren toch alleen satelliet radio) maar een klein haarspeltje van Alissa zorgde toch nog voor goed ontvangst (nooit gedacht dat de extreme handigheid van Dave nog eens naar boven zou komen ;-P)!
Drive-Inn bioscoop
We reden na de twee films weer naar het motel en zijn toen weer direct ons bedje in gekropen. Morgen bekijken we de Niagara Falls nog eens (zowel van de Canadese als de Amerikaanse zijde) en rijden dan zover mogelijk door in de richting van Oneonta (New York State), hier blijven we niet morgen maar overmorgen slapen in een motel wat wordt gerund door een Nederlands gezin die heel toevallig een café hebben gehad in het kleine dorp waar Dave’s ouders tegenwoordig wonen; Wellerlooi. We hebben nog niets gereserveerd voor morgen maar we vinden onderweg vast wel iets goedkoops :-)!
Dag 45, 19 november 2011: Niagara Falls van twee kanten
We sliepen lekker uit vandaag en ontbeten weer rustig op de kamer. Tegen 11 am parkeerden we de auto weer bij de watervallen en liepen hetzelfde pad als eergisteren, nu op ons dooie gemakje :). Helaas vaart de 'Maid of the Mist' (een bekende attractie waarbij je op een grote boot tot aan de watervallen vaart, waardoor je prachtig zicht hebt op de watervallen. Hier sneuvelen tevens vele camera's :P) in deze tijd van het jaar niet meer dus we kunnen de watervallen niet vanaf het water zien. We dronken na een ontspannen wandeling weer wat hot chocolate en reden toen met de auto de Rainbow Bridge over en we stonden ineens weer in Amerika (na de grenscontrole uiteraard) :), voelt toch weer goed om terug te zijn :P! We parkeerden de auto opnieuw om de watervallen vanaf de Amerikaanse kant te bekijken. Hier maakten we kennis met de vele Japanse toeristen die zonder blikken of blozen voor je neus gaan staan als je een foto aan het maken bent, zelf nemen ze overigens ALLE tijd en als je denkt dat wij veel foto's maken... :O! Vanaf deze (Amerikaanse) kant heb je er weer heel ander zicht op en opnieuw moesten we de nodige yards lopen om alles goed te kunnen zien, wat zijn we toch weer lekker actief deze vakantie ;)!
Niagara Falls vanaf de Canadese kant
Niagara Falls vanaf de Amerikaanse kant
We reden vervolgens door richting Oneonta en kwamen uiteindelijk een goedkoop motel tegen in Seneca Lake nadat we eerst nog wat hadden gegeten. Het was toen alweer 8 pm en een tijdje donker, we hebben op de motelkamer een film gekeken en zijn toen op tijd ons bed ingedoken.
Dag 46, 20 november 2011: Op bezoek bij Dutch Maple Terrace @ Oneonta!
We sliepen weer lekker uit (we genieten ervan nu het weer even echt kan) en reden rond 11 uur weg bij het simpele motel, nu pas zagen we hoe slecht het er eigenlijk uit zag aan de buitenkant (kamers zelf waren verder prima). We hadden helemaal niets gezien van de omgeving en de mooie meren die hier in de buurt zijn maar om heel eerlijk te zijn kon ons dat vandaag en gisteren ook niet veel schelen... even een paar dagen rustig aan voordat we 'The Big Apple' induiken! Vandaag is weer zo'n ontspannen dag en we hebben gereserveerd bij het Dutch Maple Terrace motel in Oneanta, wat wordt gerund door Petra en haar familie. We hebben vooraf al simpel mailcontact gehad met Petra en via haar blog (http://vandijkjes.punt.nl) hadden we al vernomen dat ze een kroeg hebben gehad in Wellerlooi (het dorp waar Dave's ouders tegenwoordig wonen, wat een toeval)!
Eenmaal bij het motel (2 pm) stapten we wat ongemakkelijk uit de auto maar toen de eerste Nederlandse woorden werden gewisseld was de sfeer al gauw gezellig en ontspannen. Voor we het wisten waren we weer een paar uur verder en was het alweer etenstijd. Gertjan stelde toen voor om met z'n allen te gaan eten bij een bekende grill/bar/restaurant in de buurt. Het eten was heerlijk en ook nu was het weer erg gezellig. We vonden het erg leuk en interessant om te horen hoe ze hier terecht zijn gekomen en wat hun ervaringen zijn in Amerika!
Alissa achter het stuur, het Dutch Maple Terrace Motel, het gezellige etentje samen en Alissa op de bank :-)
Na het diner bekeken we voor het eerst onze kamer en ondanks de gigantische waterschade die ze enkele maanden geleden hebben gehad na een overstroming zag het er allemaal erg nieuw en net uit, super! We hebben toen nog gezellig gepraat over vanalles en nog wat en zijn toen tegen 12 uur pas in ons bed gedoken.
Deze dag bij Petra en haar familie was weer een speciale tijdens onze reis door Amerika en we willen ze daarom nogmaals bedanken voor hun gastvrijheid!
Morgen (21 november) rijden we naar New York City! Enough said!
Weer een heerlijk verhaal! Not Jalous, Not Jalous, Not Jalous........ Zoooo herkenbaar die irritante Jappanners!!!! Wat grappig die Dutch Maple Terrace Motel. Had ik al gezegd dat ik Not Jalous ben?..........Beetje jammer dat jullie blog achter jullie aan huppelt ;-)
BeantwoordenVerwijderenSinterklaas is hier net vertrokken. De Kerst doet inmiddels zijn intrede.
Have Fun!
Ow.......still not Jalous :-P
Posten jullie nog? Ik kijk vrijwel elke dag in de hoop dat er een nieuwe post staat :)
BeantwoordenVerwijderen