Dag 11 en 12: Adembenemend Zion National Park

Dag 11, 16 oktober 2011: LV Speedway & Zion National Park

We begonnen de dag weer lekker vroeg (7.30 pm stonden we op en om 8.30 vertrokken we), want we wilden op tijd naar de Neon Garage, Las Vegas Speedway (NASCAR racetrack), vertrekken ivm de warmte en het rijden naar onze nieuwe bestemming: Zion National Park (Springdale. Maar al snel merkte we dat de zon ons toch te slim af was en steeg de tempratuur al vroeg. Eenmaal aangekomen bij de kassa van de Speedway was er al enige verwarring waar we moesten zijn voor de Neon Garage, we kregen polsbandjes maar geen kaartjes terwijl ze die wel vroegen bij de gate. Daar stuurden ze ons weer naar een shuttelbus die achteraf niet bestond… we besloten maar 10 dollar p.p. bij te leggen zodat we gewoon zonder problemen voorbij de gate konden komen.

Voor de gate van de Speedway was al veel vertier voor kleine en grote kinderen :P

We moesten door een lange tunnel en kwamen uit bij de pitstops, waar je ook mooi uit kon kijken over het cirquit . Dave vond dat natuurlijk helemaal geweldig en Alissa was ondertussen aan het weg smelten in de zon, maar vond het wel leuk om het een keer gezien te hebben. Na een paar rondjes van het INDYCAR Word Championship te hebben gekeken konden we de zon echt niet meer houden (en we hadden ook alles wel gezien) zij we om 11.15 pm vertrokken richting Zion National Park.

Een kijkje in de garage, op de foto met wat brandweermannen (Later die dag kregen ze het nog druk) en een foto van de tijdrit terwijl we langs de pitstraat liepen

Onderweg hebben we nog even een broodje gegeten bij de Subway (want het ontbijt was er vanmorgen bij ingeschoten) en nog wat boodschapjes bij Walmart gedaan. Om 3.30 pm kwamen we aan bij Wachman Campground en hebben we onze stoeltjes weer neergezet en zijn we eerst even naar het Visitor Center gegaan op nog wat laatste informatie op te vragen.

Onze Kampeerplek, midden in de vallei!

Daar besloten we om toch nog even een korte wandeling te maken… onze keuze viel op de Canyon Overlook Trail (die zou ongeveer een uurtje duren) en dit was een mooie hike met prachtig uitzicht waar we zijn gebleven tot de zon onder ging.

Wij op de Canyon Overlook Trail terwij de zon al bijna onder is

Toen we vervolgens naar de camping terug wilden rijden kwamen we al heel snel een kudde berggeiten (blijkbaar waren dit Bighorn Sheeps). Deze bleven op hun dooie gemak op de weg staan en soms leek het net of zij ons aan het bekijken waren ipv andersom!

De Bighorn Sheeps die we tegenkwamen!

Bij terugkomst hebben we bij een leuk tentje in Springdale (Zion Pizza & Noodle) gegeten waarna we op tijd terug zijn gegaan naar de camping om op tijd het bed in te duiken onder een superheldere sterrenhemel (Alissa zag zelfs vallende sterren... wat Dave dus weer is niet kon zien, zonder lenzen :P) want morgen wacht ons weer een pittige hike en één van de hoogtepunten van onze reis... Angels Landing!


Dag 12, 17 oktober 2011: Levensgevaarlijk wandelen @ Angels Landing!

We hadden nog niet echt rekening gehouden met het tijdsverschil van +1 uur dus werden we niet om 7 uur wakker maar om 8 uur. We namen na het vaste ochtendritueel om 9 uur de gratis shuttlebus door Zion National Park die ons bracht tot de Grotto Stop, waar de trail (Angels Landing) start. Deze is ongeveer 5 mile (2,5 mile heen en deze zelfde weg weer terug) en zal ongeveer 5 uur in beslag nemen :). Deze trail heet Angels Landing omdat, hoe raadt je het ook, ze vroeger dachten dat alleen de engelen er konden komen vanwege de hoogte en de moeilijk begaanbare berg/rots aan het eind van de trail. Alissa had haar engeltje weer om dus wij hadden er alle vertrouwen in dat het ons ook zou gaan lukken ;)!

In de gratis shuttle bus :)

De hike begon vrij rustig en helemaal onderaan in de vallei en langzaam maar zeker begon het pad steeds steiler te worden. Omdat we redelijk vroeg waren begonnen was het nog niet heel druk op het pad en liepen we het eerste gedeelte helemaal in de schaduw, wat natuurlijk erg fijn lopen is.

Eenmaal in de zon begon het al een stuk zwaarder te worden maar gelukkig hadden we genoeg water bij :). Na ongeveer 2 mijl en ruim 2 uur kwamen we aan bij het begin van de extreem mooie klim waar we voordat we begonnen eerst een zelf meegebrachte lunch aten op een rots met prachtig uitzicht op de vallei en ons einddoel... de top van Angels Landing.

Het pad van boven af en de plek waar we onze lunch aten, met de top van Angels Landing als uitzicht

We begonnen de klim dus met een volle maag en veel nieuwe energie! Sommige stukken waren heel stijl en gevaarlijk ivm de afgrond waar je recht inkeek. Je had de ijzeren ketting die op een groot gedeelte van de klim hangt dus echt wel nodig. Op een aantal stukken was het pad (schatten we) slechts 1/1,5 meter breed en keek je aan beide kanten stijl naar beneden in de vallei! Sommige stukken waren dus erg gevaarlijk en dit pad is dan ook absoluut niet aan te raden aan kinderen, mensen die slecht ter been zijn en natuurlijk mensen met hoogtevrees!

Hier is goed te zien hoe stijl de klim is en natuurlijk de ijzeren ketting die onmisbaar is bij het lopen van deze trail!

0,5 mijl klimmen later kwamen we eindelijk op de top van Angels Landing wat natuurlijk een ontzettende goed gevoel met zich meebracht :P We hebben daar zeker een half uur tot drie kwartier genoten van het uitzicht (aan beide kanten!) en toen we helemaal bijgekomen waren en voldaan van het uitzicht keerden we terug richting het startpunt van de hike, over hetzelfde pad waar we naar boven waren gekomen.

Eindelijk boven!!! :P

Op het pad kwamen we talloze Chipmunks/Squirrels tegen en zelfs een gigantische vogelspin (Tarantula) :P !!!

In totaal hebben we ongeveer (inclusief stops) 4,5 uur gedaan over de hike. Rond 3 uur stopten we met de shuttle bus bij de lodge om ons verdiende ijsje + frozen smoothie te nuttigen. Eenmaal op de camping hebben we nog even gerelaxed en vervolgens zijn we opnieuw gaan eten bij dezelfde tent als gisteren (de rest was naar onze mening maar veel te duur) en daar deelden we een pizza en hebben we een 'toetje' gekocht bij de belgische chocolaterie tegenover (die ons nog discount for locals gaf :P)

IJsjestijd!

Ook deze avond zagen we weer een hele heldere sterrenhemel en werd het dus weer snel koud... we hebben toen tijdens een kaartspelletje genoten van ons 'toetje' en zijn toen weer mooi op tijd (10 uur) gaan slapen.

's Nachts liep Alissa naar het toiletgebouw, zo'n 50 meter van onze kampeerplek en toen ze terug kwam stond ze ineens oog in oog met een aantal herten! Alissa bleef even quasi verbaast staan en ook de hertjes bleven staan alsog er niets aan de hand was en één keek haar gewoon recht aan. Alissa verloor de oogstaarwedstrijd en is toch maar weer haar bed in gedoken.