Dag 19 en 20: Schilderachtig Santa Fe

Dag 19, 24 oktober 2011: Reisdagje

Vandaag staat een lange rit op de planning, van Cortez (Colorado) naar Santa Fe (New Mexico). We werden om 8 uur wakker en spraken op skype nog even met 'thuis' voordat we nog eerst nog wat boodschappen en een souvenir insloegen. Tegen half 12 vertrokken we en onderweg kwamen we weer prachtige landschappen tegen met veel herfstkleuren! We stopten weer gebruikelijk bij het binnenkomen van de nieuwe staat (New Mexico) en onderweg aten we nog een '5 dollar footlong' bij de Subway.

NEW MEXICO! State #6!

Om 5 pm kwamen we aan bij het Motel in Santa Fe en het was weer heerlijk weer! We hebben nog even lekker niets gedaan op de Motelkamer (lees; internetten en luieren :P) en zijn toen het centrum van Santa Fe ingegaan. Het was al donker en het centrum was erg gezellig verlicht en diverse winkeltjes waren zelfs nog open (op maandag!). Het viel ons al gauw op dat alles heel prijzig is in Santa Fe. Er zijn ontelbaar veel sieraden, kleding en kunstwinkels/-gallerijen en allemaal zijn ze erg duur. We keken wat rond en dronken bij een van de weinige cafétjes in het centrum waar het erg druk was en waar, zoals in bijna ieder café/bar, weer een groot beeldscherm hing waar een sportwedstrijd op te zien was.

Ontspannen op de motelkamer, Dave op het gezellig plein in hartje Santa Fe en Alissa in het cafétje

Later op de avond zijn we op zoek gegaan naar een bioscoop en nadat we bijna de eerste poging te horen kregen dat er al geen films meer draaiden slaagden we wel bij poging twee. Hier bezwijkde Dave onder de druk van Alissa om naar 'Paranormal Activity 3' te gaan. Deze film bleek vol te zitten met schrikmomenten en vage cameraopstellingen, echt iets voor Alissa dus :-)! Na de geslaagde avond zijn we (nog nabibberend) in ons bedje gekropen.

Wachten tot de film begint :)

Dag 20, 25 oktober 2011: Santa Fe en de zoektocht naar de ring

Met een vers ontbijtje bij het motel (waar men bijna alleen Spaans sprak) begonnen we de dag goed. We kochten eerst wat nieuwe schriftjes bij de Walmart en zijn toen weer het centrum van Santa Fe (oudste hoofdstad van Amerika, gesticht in 1610 door Spanjaarden) ingedoken waar we te voet de hoogtepunten hebben bekeken. Zo hebben we o.a. de oudste kerk van Amerika van binnen gezien, de San Miguel Mission (ongeveer 400 jaar oud, jong voor Europese begrippen dus).

Enkele indrukken van Santa Fe, met o.a. de oudste kerk van Amerika van binnen!

Tijdens onze wandeling door de stad was Alissa duidelijk op zoek naar een mooie ring. We zijn talloze winkeltjes ingelopen en de concurrentie was moordend. Enkele verkoopsters vertelden bijv. foute dingen over andere verkopers en waarschuwde ons voor de vele namaakringen die er in de omloop zijn! Santa Fe schijnt ongeveer 400 sieradenwinkeltjes te hebben en bijna allemaal beweren ze handgemaakte (Navajo) sieraden te verkopen! Uiteindelijk is Alissa helaas niet geslaagd in haar zoektocht... of de ringen waren te duur maar meestal waren ze toch te groot en wilde ze het risico niet nemen om hem te laten verkleinen. Ze heeft nog ruim 9 weken de tijd voor haar zoektocht dus we hebben alle hoop dat het toch gaat lukken ;-)!

Na een vermoeiende dag met voor het eerst weer echt wat bewolking sinds een tijdje zijn we gaan eten bij een Japans restaurantje net buiten het hart van Santa Fe. Hier hebben we een heerlijke, luchtige en verfrissende noodle (Dave met kip en Alissa heel pittig met beefboulion) soep gegeten en Alissa nog wat sushi.

Japanese FOOD! :)

Eenmaal terug bij het motel hebben we ons weer opgefrist en hebben nog wat geblogt en tv gekeken voordat we weer vroeg gingen slapen.

Morgen hebben we weer een lange rit te gaan, mede omdat we beide erg graag de VLA's (Very Large Arrey's / ENORME Radiosatellieten) willen zien in Magdalena (New Mexico). Hiervoor moeten we ruim 3 uur omrijden maar dit hebben we er graag voor over en zoals al eerder gezegt... het rijden hier is heel ontspannen en niet te vergelijken met thuis ;-)! Onze eindbestemming is Holbrook (Arizona), wat aan Route 66 (Motherroad of America) ligt en waar we in het Wigwam Motel (Alissa wil hier graag bij vermelden dat Oprah Winfrey hier ook heeft geslapen! Jeuj) gaan slapen.

Dag 17 en 18: Monument Valley en Mesa Verde!

Dag 17, 22 oktober 2011: Monument Valley te paard!

Zoals al vaker deze reis stonden we weer vroeg naast ons bed zodat we op tijd konden vertrekken naar onze volgende bestemming, Monument Valley (Goulding). Onderweg kwamen we langs Navajo National Monument en we besloten hier een korte stop te houden om een stukje te wandelen en ons ontbijt naar binnen te werken :P!

Eenmaal bij het Visitor Center aangekomen kozen we ervoor om de Sandal Trail te gaan lopen (ong. een half uurtje), het pad bracht ons tot een mooi uitzichtpunt op een rotswoning waar vroeger de Navajo Indianen in leefden. Dit was meteen een warmmakertje voor morgen want dan gaan we naar Mesa Verde, waar je dergelijke rotswoningen van dichterbij/binnen kunt bekijken.

Alissa bij het begin van de Sandal Trail en Dave bij het uitzichtpunt van deze leuke wandeling

Na deze korte wandeling konden we weer fris en fruitig op pad en na nog een uurtje ontspannen rijden (je rijdt hier in het ‘wilde westen’ letterlijk 95% van de tijd op de cruise control en regelmatig zit je gewoon 100 mijl (160 km) of meer op dezelfde weg rechtdoor) kwamen we aan op de camping waar we 1 nachtje zullen blijven. Op deze camping in Goulding (4 mile van MV af) hebben ze gelukkig weer gewoon douches en zelfs een (indoor) pool! We besloten na het innemen van onze plek meteen naar The View Hotel te rijden, waar je het beste uitzicht hebt over het mooiste en meest bekende stuk van Monument Valley en waar ook de Valley Drive (17 miles) start. Nadat we hadden genoten van het fantastische uitzicht, begonnen we aan de hobbelige weg die ongeveer 2 uur zou duren.

Onze kampeerplek voor deze nacht, het uitzicht vanaf The View Hotel op Monument Valley en de eerste fotostop tijdens de Valley Drive!

Na ruim een half uur kwamen we bij een paardenranch waar je (als beginner en als gevorderde ruiter) voor een zelf te bepalen tijd een rondrit door Monument Valley kan maken onder begeleiding van een gids. Wij hadden van tevoren al bedacht dat we minimaal één keer deze tocht door Amerika een ritje op een paard wilde maken en waar kan dit nou beter dan in het wilde westen ;)? Dave heeft geen enkele ervaring met paardrijden en Alissa heeft het vooral toen ze jong was wel eens gedaan. We kozen voor een ritje van 1 uur en nadat we eerst wat meer bedekkende kleding hadden aangedaan vertrokken we al snel op 2 mooie paarden achter onze gids aan. Onderweg vertelde hij meer over de geschiedenis van de Navajo’s en over diverse rotsen die zij een naam hadden gegeven vanwege de vorm ervan… in elke rots kon je met veel fantasie wel wat zien :-)! Bij terugkomst tipten we onze gids netjes en gingen we weer verder per auto (Dave met spierpijn aan z’n kont :P).

Na de mooie rit per paard en auto zijn we weer teruggegaan naar The View Hotel waar we eigenlijk wel heel graag wilden gaan eten aangezien je op enkele plekken prachtig uitzicht hebt! We gingen er eigenlijk vanuit dat deze plekken langs het raam natuurlijk al lang gereserveerd en/of bezet waren maar probeerden het toch maar… niet geschoten is altijd mis dachten we maar :-). Toen we daar aankwamen bleek dat we een kwartiertje moesten wachten totdat het restaurant weer openging en verder was er nog niemand aan het wachten! We waren bij de opening als eerste binnen en we kregen de allerbeste plek van het restaurant, waar we natuurlijk superblij mee waren :P! het eten was hier aan de dure kant maar absoluut niet te gek maar het grote verschil met de rest van de restaurants waar we hadden gegeten waren de porties… deze waren bijna Nederlands te noemen dus wij waren hartstikke tevreden, konden we eindelijk ons bord leeg krijgen :-D!!

Alissa & Monument Valley en de plek waar we hebben gegeten met het mooie uitzicht!

Bij terugkomst op de camping namen we een snelle duik in het binnenzwembad en hebben ons daarna meteen opgefrist en klaargemaakt voordat we heerlijk in de auto wat gingen lezen en bloggen!

Morgenvroeg staan we (ALWEER heel vroeg) rond 6 uur op zodat we de hele middag de tijd hebben op onze volgende bestemming: Mesa Verde (Cortez) in Colorado (de 5e state waar we in komen)! Wij hebben er weer zin in :-)!!


Dag 18, 23 oktober 2011: Mesa Verde, rotswoningen van dichtbij!

Wat werden we weer vroeg wakker (6 am) maar wat was het weer de moeite waard… we stonden precies op tijd op om een geweldige zonsopgang mee te maken in het landschap rond Monument Valley! We stopten de eerste paar mile wel een paar keer… was het niet voor het mooie uitzicht op de zonsopgang dan was het wel om een stel paarden wat midden op de weg stil bleef staan!

De mooie zonsopgang, de paarden langs/op de weg, twee ezeltjes die we later nog tegenkwamen en binnenkomst in Colorado State!

Tegen 9.30 am plaatselijke tijd (+1 uur ivm andere tijdzone) kwamen we aan in Cortez, een stadje in de buurt van Mesa Verde National Park, waarvoor we hier naartoe zijn gekomen. Hier hebben we eerst alvast ingecheckt in het Motel en zijn toen direct doorgereden naar het park. Eenmaal aangekomen bleek ook hier weer heel veel bosbrandschade te zijn (branden in 2000 en 2002) maar gelukkig was het hart van het park, waar de rotswoningen ook zijn, niet aangetast door de branden. We kochten twee tickets (slechts 3 dollar p.p.) voor de tour door Cliff Palace, het bekendste ‘rotsdorp’ van het park waar je zonder gids niet mag komen. Voor de tour begon reden we eerst de Mesa Top Loop Road, waar je een aantal stops hebt met uitzicht op enkele andere rotswoningen. De tour duurde ongeveer een uur en deze bracht ons tot in het dorp. Heel raar als je er over nadenkt dat hier honderden jaren geleden zo’n 100 mensen hebben gewoond!

Aankomst Mesa Verde NP, één van de uitzichtpunten van de Mesa Top Loop Road, Dave voor Cliff Palace en wij samen IN Cliff Palace

Tegen 1.15 pm waren we klaar met de tour en zijn toen even gaan lunchen in het restaurantje midden in het park. We zijn daarna op ons dooie gemak teruggereden naar Cortez, waar we eerst zijn gestopt bij de McDonalds voor wat gratis internet om vervolgens de souvenirs te kopen die we overal aanschaffen (magneetjes en speldjes/buttons voor op de tas :P). We informeerden toen even bij de lokale bioscoop maar uiteindelijk besloten we dit toch niet te doen (Dave vond Paranormal activity 3 toch te eng ;-P). Tegen 6 pm zijn we wat eten gaan halen bij de Subway/Taco Bell en hebben dit voor de TV (Ontspannen twee films bekeken; Transformers 2 en Wolverine) op de motelkamer opgegeten :-)!

We waren behoorlijk afgebrand vandaag dus we zijn maar weer op tijd naar bed gegaan… we zitten al helemaal in het ritme :-P! Morgen hebben we een lange reisdag want we rijden helemaal naar Santa Fe (New Mexico, State nummer 6 alweer!). Hier is o.a. de oudste kerk van Amerika te zien en in de stad zijn ontelbaar veel Art Gallery’s, Juweliers en andere kunstzinnige winkeltjes te vinden. Het schijnt er heel prijzig te zijn dus we zijn erg benieuwd hoeveel geld we overhouden als we er weer vertrekken ;-)!


Groetjes,

Dave & Alissa


ps: we lopen nog steeds een paar dagen achter (we zitten inmiddels al op dag 22) en de aankomende paar dagen zal die achterstand waarschijnlijk alleen maar oplopen aangezien we weer drie nachtjes op een campground slapen (Grand Canyon en Sedona). Tot over een paar daagjes :)

Dag 15 en 16: Ontspannen en genieten in Page (Lake Powell)

Dag 15, 20 oktober 2011: Page (Lake Powell) en haar schoonheden

Gisteren arriveerden we in Page (Arizona), wat aan Lake Powell ligt. Onze camping, net buiten Page, direct aan het meer in de plaats Weahwap en is een mooie uitvalsbasis om de vele natuurwonderen te bekijken. Één daarvan is het relatief onbekende gebied wat ze ‘The Wave’ noemen. In dit gebied mogen slechts 20 bezoekers per dag rondneuzen en men moet een permit zien te bemachtigen middels de loterij! 10 van de 20 worden 3 maanden vantevoren getrokken uit een digitaal loting systeem en ook daar hebben wij aan deelgenomen. Van de gemiddeld 1200 inschrijvingen per dag in de maand Oktober waren we er toen al niet vanuit gegaan dat we één van de gelukkigen zouden zijn maar toch kregen wij in één van de drie emails te horen dat we waren ingeloot! Helaas kregen we toen enkele dagen later tot onze grote spijt te horen dat het automatische loting systeem een fout had gemaakt en de loterij drie keer achter elkaar had voltrokken! Aangezien wij uiteindelijk niet bij de eerste trekking zaten hadden we pech en er was niets wat we er aan konden doen behalve het nogmaals proberen op de dag voordat we het natuurgebied wilden gaan bezoeken. Dan worden namelijk de overige 10 gelukkigen getrokken uit de groep mensen die op dat moment aanwezig zijn bij de Ranger Station (half uurtje rijden vanaf kampeerplek). We moesten daar uiterlijk 9 uur een formulier hebben ingevuld en ieder formulier (inschrijving) kreeg vervolgens een nummertje. Uiteindelijk werden er nummers getrokken totdat de overige 10 personen bekend zouden zijn die dit gebied de dag erop mochten gaan bezoeken. We dachten dat het toch niet heel druk zou zijn gezien het seizoen (midden/eind oktober) dat we daar zijn maar helaas waren er bijna 70 mensen bij de trekking aanwezig :-(!! Jullie voelen het al aankomen natuurlijk en inderdaad… we zijn helaas niet één van de gelukkigen en daar baalden we stiekem wel flink van!

Alissa vol spanning net voor de loting en (helaas) een onscherpe foto van het moment van de trekking

Eenmaal terug in Page waren we snel over de teleurstelling heen want vandaag gingen we de (Upper) Antelope Canyon bezoeken met de tour die we gisteren gereserveerd hadden. Om 11.30 uur vertrokken we met een groep van 14 personen op een truck en na een ritje van 20 (hobbelige) minuten kwamen we aan bij de SUPER toeristische Canyon die bekend staat om zijn mooie lichtinvallen, kleuren en vormen (door water zo ontstaan)… vooral voor (professionele) fotografen een paradijs! De tour zou ongeveer een uurtje (excl. reistijd) duren, maar wij vonden dit (vooral gezien de grote drukte, wat ons wel een beetje tegenviel) erg snel gaan! Het was ook ‘errug’ moeilijk om goede/scherpe foto’s te maken aangezien je geen flits mag gebruiken in de Canyon en omdat we geen tijd en tripod/statief (ivm lange sluitertijd) hadden om er echt werk van te maken! Desondanks hebben we denken we toch wel wat leuke plaatjes geschoten als mooi aandenken van deze prachtige Canyon!

De truck die ons bracht over een onverharde, hobbelige weg en enkele foto's van Antelope Canyon

Tijdens de tour door de (Upper) Antelope Canyon hadden we een Nederlands stel ontmoet uit Odiliapeel, Edwin en Agnes. We raakten aan de praat en vertelde ze over onze plannen voor de rest van de middag (bezoek Horseshoe Bend). Zelf hadden ze niets voor de middag gepland en ze hadden nog niet van deze plek gehoord dus besloten we om samen te gaan met één auto. Het was een minuut of 10 rijden en vervolgens moesten we nog een minuut of 15/20 lopen naar de prachtige bocht in de Colorado River in de vorm van een hoefijzer (Horseshoe dus :P). Eenmaal daar aangekomen waren we alle vier even helemaal stil van het geweldige uitzicht, de grootte van dit natuurfenomeen en de kleur van de Colorado River (prachtig groen/blauw)! We liepen er wat omheen om vanuit verschillende hoeken mooie foto’s te kunnen nemen, iedere hoek gaf weer net een ander beeld. Ondanks de hoogtevrees van Edwin hebben we allemaal een aantal mooie foto’s kunnen maken en na een gezellige wandeling keerden we weer terug naar de parkeerplaats waar we elkaar hadden ontmoet, daar namen we afscheid en gingen weer onze eigen weg. Toch weer leuk om in contact te komen met een stel nuchtere Hollanders ;-)!

De Colorado River die in de vorm van een hoefijzer tussen stijle en felrode rotsen stroomt (Horseshoe Bend)

We zijn toen gaan eten bij Denny’s en in vergelijking met de ervaringen die we in Vegas hadden bij Denny’s was dit toch wel een teleurstelling. Alissa dacht even gezond te doen en had broccoli besteld als bijgerecht… het leek wel alsof deze (4 broccoli stukjes) in de magnetron had gezeten, het steeltje kon je gewoon buigen zonder dat het brak of zelfs inscheurde, het was bijna plastic en zo proefde het ook :-S. Na diverse pogingen gezond eten bevestigde dit ook maar weer dat echt gezond eten hier best lastig is! Elk plaats van betekenis heeft wel 7/8 fastfoodketens in de hoofdstraat, maar een restaurant met vers, gezond en betaalbaar eten is hier vaak lastig te vinden! In het Zuidwesten blijkt het best moeilijk te zijn om echt verse producten te krijgen, jammer maar we blijven het proberen :-P!!

Terug op de camping hebben we ons opgefrist en besloten toen alsnog een vuurtje te maken met het hout wat we gisteren hadden gekocht. Iedere kampeerplek heeft een speciale vuurbak (waar je ook in kan BBQ’en) dus met een simpele aansteker, wat karton en het hout was het een makkie… zelfs voor ons :-P! We hebben toen onder een (alweer) heldere sterrenhemel en met een lekker vuurtje voor ons de blog geschreven en zijn weer op tijd naar bed gegaan.

Het uitzicht vanaf de camping op Lake Powell bij zonsondergang en het zelfgemaakte vuurtje waar we heerlijk bij zaten

Dag 16, 21 oktober 2011: Relaxdagje

Deze dag hebben we eigenlijk ‘vanalles en nog wat maar toch eigenlijk weer niets gedaan’… je bent dus gewaarschuwd als je hieraan begint met lezen ;-)!

We werden weer mooi op tijd wakker en begonnen fris met het wassen van onze kleding en het eten van de gebruikelijke cornflakes als ontbijt. We hadden tijdens het wassen ook weer gratis internet dus hebben even contact gezocht met het thuisfront via Skype en aan de blog gewerkt.

In de vroege middag besloten we een korte wandeling te houden van de camping naar de kleine haven aan Lake Powell waar ook bootjes e.d. verhuurd werden. We hebben daar nog even gekeken naar de mogelijkheden om een bootje ofzo te huren maar de prijzen waren naar onze mening skyhigh (350 dollar voor een halve dag en 200 dollar voor 2 uurtjes) en dus een ‘no go’ voor ons :-)!

Wandeling langs Lake Powell op

We zijn toen voor het eten nog even naar de Walmart gereden voor wat boodschappen en hebben meteen de tank volgegooid voor de rit van morgen en gratis de koelbox vol met ijs geladen in één van de lokale motels.

Op zoek naar wat gezonde boodschappen, één van de vele rare combinaties die we in de schappen tegenkwamen: Appelschijfjes met pindakaas en een foto van de Dave achter het stuur bij zonsondergang :P

Die avond hebben we voor het slapengaan een groot vuur gemaakt met twee dozen vol met brandhout… het was weer genieten :-)! Morgen rijden we naar Monument Valley, het symbool van het wilde westen, waar vele films zijn opgenomen (o.a. 'Stagecoach' uit 1939 met John Wayne, 'Once Upon A Time In The West' door Sergio Leone en Clint Eastwoods ‘The Eiger Sanction’)!

Het lekkere vuurtje waar we aan de blog hebben gewerkt

Dag 13 en 14: Bryce Canyon + Aankomst Page

Allereerst hartstikke bedankt voor alle lieve & leuke berichten, we lezen alles met heel veel plezier! We hebben wat moeite met het bijhouden van de blog (zoals jullie misschien merken) maar maken hier graag tijd voor vrij!

___________________________________________________________________

Dag 13, 18 oktober 2011: Bryce Canyon


Deze dag sliepen we voor ons doen (deze vakantie) uit tot 8.45 am en zagen dat de huiduitslag van Alissa gelukkig was verdwenen! We aten zoals gebruikelijk weer onze heerlijke cornflakes en reden rond 10 uur, na het kopen van wat souvenirs, richting Bryce Canyon. Onderweg zijn we nog even gestopt bij een mooie antiek-/rommelwinkel en later nog eens om de auto schoon te maken die na het rijden van wat dirtroads behoorlijk smerig was geworden en daar kun je je natuurlijk niet in vertonen :P

Bij het uitrijden van Zion NP toch nog even een foto gemaakt van het bord :), een stier in een mooie omgeving onderweg en de mooie 'rommel'winkel waar we nog wat buttons kochten

Eenmaal in het motel aangekomen in Tropic, hebben we eerst even heerlijk gerelaxt en zijn vervolgens aan het eind van de middag naar Bryce Canyon gereden om de zonsondergang te zien bij één van de uitzichtpunten die het park rijk is. We zijn gestopt bij Natural Bridge, Bryce Point en Sunset Point, waar we ook de zonsondergang hebben gezien (en waar veel professioneel ogende fotografen in de weg stonden). Daar, bij Sunset Point, viel ons oog op een pad wat naar beneden liep en slechts 1.3 mile lang is. We besloten de volgende dag in de ochtend terug te komen en deze dan te gaan lopen voordat we naar Page (Lake Powell) zouden rijden.

Samen bij het bord van Bryce en verschillende foto's van Bryce Canyon (Natural Bridge, Bryce Point en Sunset Point

Na de mooie zonsondergang zagen we op de terugweg nog wat herten langs en op de weg en zijn daarna meteen doorgereden naar ons Motel waar een restaurant langs lag waar we prima hebben gegeten. Het toetje kwam voor ons natuurlijk weer veel te snel na zo’n grote maaltijd dus hebben we deze voor het eerst in een doggybag meegenomen naar de motelkamer.

Weer wat wildlife langs de weg en weer tijdens zonsondergang

Eenmaal op de motelkamer konden we weer heerlijk douchen en besloot Dave toch maar zijn haren weer af te scheren voordat hij met lange lokken door de States zou lopen :P! We zijn toen voor het eerst pas na half 12 naar bed gegaan… :-)


Dag 14, 19 oktober 2011: Spontaan bezoek aan Best Friend’s Animal Sanctuary in Kanab

We gingen de dag ervoor pas ‘laat’ naar bed en ’s ochtends ging de wekker niet af… desondanks werden we toch braaf om 7 uur wakker en begonnen we om 8 uur aan een riant gratis ontbijt bij hetzelfde restaurant waar we de dag ervoor hadden gegeten. We kregen ieder twee dikke pancakes en jullie raden het al… we kregen er beide net ééntje op!

Dikke pancakes als ontbijt waar we snel vol van zaten :P

Rond 9 uur waren we klaar om de pancake eraf te lopen bij de Navajo Loop Trail in Bryce Canyon. Het pad was makkelijk begaanbaar en goed onderhouden en de uitzichten waren heel mooi. De kleuren kwamen nog meer tot hun recht in de ochtend en ook de bomen midden in de droge canyon waren een leuke verassing voor ons! Omhoog lopen in de zon werd ons weer snel te warm dus gingen de jassen snel uit!

Mooie plaatjes van de Navajo Loop Trail in de ochtend

Na deze leuke hike reden we weer naar een nieuwe bestemming in een nieuwe staat… Page (Lake Powell) in Arizona (zelfde tijdzone als Californië dus weer een uur eerder). Op de route lag een natuurgebied genaamd Coral Pink Sand Dunes waar we eventjes zijn gestopt. We hadden eigenlijk niet veel zin om door het losse zand te banjeren dus zijn we na een korte stop weer in de auto gestapt om verder te rijden.

Coral Pink Sand Dunes

Net voor Kanab zag Dave een bord langs de weg met ‘Best Friends’s’, ‘Visitors Welcome’ en een aantal getekende dieren erop en dacht... Dat is echt iets voor Alissa! Dave maakte rechtsomkeer en reedt zo de onverharde weg op. Het bleek een gigantisch stuk land te zijn (3000 acres) waar ‘swerelds grootste opvang voor (huis)dieren gevestigd zit. Eenmaal binnen werden we vriendelijk ontvangen en konden we mee met een GRATIS tour door het complex van ongeveer anderhalf uur. We moesten toen nog eventjes wachten en hebben toen heerlijk gezeten op de mooie veranda met uitzicht op het complex.

Het bord wat Dave zag langs de weg en de veranda waar we even rustig hebben gezeten voor de tour begon

De tour begon met het kijken van een filmpje die veel indruk maakte. Men heeft ongeveer 500 mensen aan het werk (excl. vrijwilligers) en huisvest op dit moment ongeveer 1800 dieren (honden, katten, paarden, varkens, vogels (papegaaien e.d.) etc, etc). Deze dieren komen uit het hele land (Amerika dus) en voor 75% van deze dieren wordt uiteindelijk een nieuw tehuis gevonden… dit percentage is echt heel erg hoog in vergelijking met andere organisaties. We stapten na het filmpje in een busje en begonnen aan de tour door het gigantische stuk land. Onderweg kregen we veel informatie over het ontstaan van de organisatie, hoe men op dit moment te werk ging en wat voor films er sinds de jaren 60 allemaal zijn opgenomen op het landgoed, ongeveer 130 stuks waarvan het grotendeel westerns. We stopten bij wat gebouwtjes om een indruk te krijgen van wat er zich daar allemaal afspeelde (kattenopvang, waar Alissa verliefd werd op één van de katten en een hondenopvang, waar ik Alissa tegen moest houden om er stiekem één mee te nemen ;P). Men had o.a. een prachtige begraafplaats waar op dat moment ongeveer 3000 dieren lagen. Verder had ieder type dier zijn eigen hoek op het complex en werden dieren getraind, verzorgt en kregen ze alle ruimte en aandacht van o.a. vele vrijwilligers uit het hele land (Best Friend’s heeft zelfs een eigen realityprogramma gehad op National Geographic!)! Na de tour hebben we nog een donatie gedaan bij de balie en zijn toen, nog steeds onder de indruk, verder gereden naar Page (Lake Powell).

Een indruk van 'Best Friends' met o.a. de begraafplaats en de katten- en hondenopvang waar Alissa zich meteen thuis voelde :P

Aangekomen in Page was het alweer 4.00 pm (Pacific Ocean Time). We bezochten toen nog even de Glen Canyon Dam en hebben deze alleen van buiten bekeken. De camping waar we de aankomende drie nachten verblijven (Weahwap RV and Campground) ligt centraal en heel dicht bij het meer (Lake Powell). We zijn op tijd gaan eten in Page en onze keuze viel op een Family Pasta met Kip voor slechts 12 dollar (kon je met 4 man van eten). Ook hebben we meteen gereserveerd voor een tour door de Upper Antelope Canyon, de volgende dag om 11.30 am. Op de terugweg naar de camping hebben we nog brandhout gekocht zodat we één van deze dagen zelf een warm vuurtje kunnen maken en er niet meer zo zielig bij hoeven te zitten in de kou :P!

Weer in een andere staat en Alissa bij de Glen Canyon Dam

We zijn deze avond weer mooi op tijd naar bed gegaan na het schrijven van een blog en wederom met een prachtige sterrenhemel boven ons.